Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, który przysługuje w wypadkach wskazanych w Kodeksie postępowania cywilnego od prawomocnych orzeczeń sądu drugiej instancji do Sądu Najwyższego jako sądu najwyższego, czwartego rzędu.
Celem skargi kasacyjnej jest kontrola prawidłowości orzeczeń sądów niższego rzędu wydanych w drugiej, a w pewnym zakresie również w pierwszej instancji. Kontrola, o której mowa stanowi główny sposób sprawowania przez Sąd Najwyższy nadzoru judykacyjnego. Jest to nadzór sprawowany nad orzecznictwem sądów powszechnych.
Kontrola prawidłowości orzeczeń sądów niższego rzędu nie ma jednak tak szerokiego zakresu jak kontrola sprawowana przez sąd drugiej instancji w postępowaniu apelacyjnym bądź zażaleniowym. Jest ona bowiem ograniczona do pewnej tylko kategorii błędów występujących w postępowaniu przed sądem drugiej i pierwszej instancji. Kolejną różnicą jest to, że może być ona przeprowadzona tylko na podstawie materiału, którym dysponował sąd drugiej instancji. Zasadniczo kontrola ta może być przeprowadzona jedynie w granicach zakreślonych przez skarżącego, czyli osobę wnoszącą skargę kasacyjną.
Oprócz kontroli, skarga kasacyjna ma na celu uchylenie orzeczenia sądu drugiej lub pierwszej instancji (wydanie orzeczenia kasatoryjnego). Sąd Najwyższy może jednak w określonej sytuacji orzec co do istoty sprawy w inny sposób niż zostało to dokonane w sądach niższego rzędu. Może więc także wydać orzeczenie reformatoryjne (zmieniające).