Etap ten rozpoczyna się przez przekazanie Sądowi Najwyższemu przez sąd II instancji skargi kasacyjnej wraz z aktami sprawy. Dzieli się on na 3 fazy. Pierwsza polega na przeprowadzeniu przez przewodniczącego wydziału w Sądzie Najwyższym powtórnego badania czy skarga kasacyjna jest dopuszczalna, czy spełnia wymogi konstrukcyjne, formalne i fiskalne oraz czy zachowano termin do jej wniesienia.
W pierwszym etapie Sąd Najwyższy kontroluje także:
- zasadność przywrócenia przez sąd II instancji terminu do złożenia wniosku o doręczenie skarżącemu odpisu orzeczenia sądu II instancji z uzasadnieniem,
- zasadność przywrócenia terminu do wniesienia skargi,
- terminowość uiszczenia opłaty od skargi.
W zależności od wyniku wstępnej kontroli przekazanej skargi przewodniczący może zwrócić sprawę sądowi II instancji w celu przeprowadzenia postępowania naprawczego zmierzającego do usunięcia dostrzeżonych przez Sąd Najwyższy braków skargi lub skierować skargę na posiedzenie niejawne w celu jej odrzucenia.
Sąd Najwyższy odrzuca skargę w formie postanowienia wydanego na posiedzeniu niejawnym w składzie 1 sędziego, jeśli podlegała ona odrzuceniu, a sąd II instancji tego nie dostrzegł lub gdy sąd II instancji odmiennie ocenił okoliczności decydujące o jej odrzuceniu.
Jeśli skarga kasacyjna została wniesiona prawidłowo przewodniczący kieruje ją na posiedzenie niejawne w składzie 1 sędziego Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy wydaje na nim rozstrzygnięcie w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Jest to tzw. przedsąd.
Sąd Najwyższy może przyjąć lub odmówić przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Postanowienie o odmowie przyjęcia kończy postępowanie kasacyjne. Natomiast po przyjęciu skargi jest ona kierowana na rozprawę lub posiedzenie niejawne w celu jej rozpoznania przez Sąd Najwyższy w składzie 3 sędziów. Po rozpoznaniu wydaje się merytoryczne orzeczenie rozstrzygające skargę lub uchylające zaskarżone orzeczenie i odrzucającego pozew lub umarzającego postępowania.
O odrzuceniu skargi kasacyjnej niespełniającej wymagań określonych w art. 398.4 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego sąd drugiej instancji albo Sąd Najwyższy zawiadamia właściwy organ samorządu zawodowego, do którego należy pełnomocnik (art. 398.6 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego). Obowiązek ten wynika z konieczności dbania o należytą realizację nałożonych na fachowych pełnomocników procesowych stron obowiązków sprostania wysokim wymaganiom skarg kasacyjnych. Ma on wyeliminować lub ograniczyć negatywne dla stron zjawisko sporządzania skarg kasacyjnych z istotnymi brakami konstrukcyjnymi. Władze samorządowe mogą bowiem oddziaływać na swych członków różnymi metodami (np. wszcząć postępowanie dyscyplinarne).