Sąd, któremu przekazano sprawę jest związany wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy (art. 398.20 Kodeksu postępowania cywilnego). Naruszenie tego przepisu jest podstawą do wniesienia skargi kasacyjnej.
Przez „wykładnię” należy w tym przypadku rozumieć ustalenie znaczenia przepisów prawa. Wynika z tego, że związanie sądu niższej instancji wykładnią dokonaną przez Sąd Najwyższy nie dotyczy kwestii będących jej przedmiotem, ale wykraczających poza przesłanki pozytywnego lub negatywnego ustosunkowania się do podstaw kasacyjnych, poglądów prawnych wypowiedzianych na marginesie orzeczenia, jak również ocen dotyczących stanu faktycznego sprawy.
Związanie orzeczeniem Sądu Najwyższego ogranicza się tylko do wykładni prawa dokonanej przez Sąd Najwyższy. Nie dotyczy ona wskazań co do dalszego postępowania. Zatem zamieszczenie takich wskazań nie należy do kompetencji Sądu Najwyższego jako sądu kasacyjnego, a jeśli już zostaną one zamieszczone w wyroku Sądu Najwyższego, to nie wiążą sądu, któremu spawa została przekazana.
Należy podkreślić, że wykładnia prawa zawarta w orzeczeniu Sądu Najwyższego uchylającym orzeczenie sądu II instancji i przekazującym sprawę do ponownego rozpoznania wiąże nie tylko sąd, któremu sprawę przekazano, ale także Sąd Najwyższy.
Sąd Najwyższy, który jest równocześnie związany poglądem prawnym wyrażonym we własnym wyroku uchylającym poprzedni wyrok do ponownego rozpoznania w tej samej sprawie oraz wpisaną później do księgi zasad prawnych zasadą przeciwną powinien przyznać pierwszeństwo zasadzie prawnej jako orzeczeniu wyższego rzędu.
Wykładnia prawa zawarta w orzeczeniu Sądu Najwyższego nie wiąże, gdy zostanie wydany nowy przepis lub jeśli Trybunał Konstytucyjny uznał zastosowany w danej sprawie przepis za niezgodny z Konstytucją.