Postępowanie przed Sądem Najwyższym może być zawieszone jedynie na zgodny wniosek stron (art. 398.12 Kodeksu postępowania cywilnego). Strony mogą go zgłosić we wspólnym piśmie procesowym, w osobnych pismach procesowych lub ustnie podczas rozprawy kasacyjnej. Co ważne Sąd Najwyższy nie jest związany tym wnioskiem.
Strony wnosząc o zawieszenie postępowania mogą jednocześnie oznaczyć termin zawieszenia, który nie może być krótszy niż 3 miesiące ani dłuższy niż 3 lata. Po upływie 3 lat od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania sąd umarza postępowanie (art. 182 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego).
Umorzenie zawieszonego postępowania przed Sądem Najwyższym powoduje, że orzeczenie sądu drugiej instancji się umarza. Wyjątkiem są sprawy o unieważnienie małżeństwa oraz o ustalenie nieistnienia małżeństwa, w których postępowanie umarza się w całości (art. 182 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego).
Zawieszenie postępowania, podjęcie go oraz umorzenie następuje w formie postanowienia. Może być ono wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 183 Kodeksu postępowania cywilnego).
Nie ulegają zawieszeniu na zgodny wniosek stron wypadki przewidziane w art. 173-175 Kodeksu postępowania cywilnego, czyli:
- zawieszenie z mocy prawa (art. 173 KPC);
- zawieszenie z urzędu (art. 174 KPC);
- zawieszenie w razie śmierci pełnomocnika (art. 175 KPC).